The day after

Als ik 's morgens heel vroeg bij Alex kom, lijkt zijn situatie wat beter. Hij herkent mij weer. Zijn spraak is nog niet terug. Hij brabbelt wat onverstaanbare klanken. Zou hij het in de gaten hebben dat zijn spraak is aangetast? Het lijkt alsof hij soms wat wil zeggen. Ik doe mijn uiterste best om hem te begrijpen en dat lukt steeds beter. Wij zijn gelukkig getraind door onze kleinkinderen. Als die pas leren praten maken ze ook haast onverstaanbare woorden en zinnen. Dat komt nu goed van pas.

Alex ligt aangesloten aan een infuus waar hij onder andere dexamethason in kreeg. Vandaag gaat hij over op de tabletvorm. De dexamethason zorgt ervoor dat het vocht, dat op de hersenen drukt, zal afnemen. Blijkbaar werkt het want zelfs in de loop van de dag verbetert de toestand. Regelmatig worden er controles uitgevoerd. Artsen zien we nauwelijks. Alleen gisteravond. Het is vandaag weliswaar vrijdag maar omdat het gisteren Hemelvaartsdag was, geldt er vier dagen lang een weekend dienst. Geen poliklinieken, geen geplande operaties. Het ziekenhuis is in ruste. Wij merken het nauwelijks. Eerst moet het bericht indalen voordat we de wereld om ons heen weer kunnen toelaten.

Alex ligt op de afdeling neurologie. Dit is vanwege het hersenletsel. De neuroloog heeft ons verteld dat maandag een MRI scan zal worden gemaakt van de borst en buik van Alex om de primaire tumor op te sporen. De plekken in het hoofd zien er uit als metastasen en niet als een primaire hersentumor. Ik weet niet goed of dit iets is om blij met te zijn.