De vijand heeft een naam

Iedereen is weleens op zoek naar een manier om heel snel wat overtollige kilo´s kwijt te raken maar het crash-dieet van Alex is toch beslist niet aan te bevelen. In twee weken tijd 7 kilo betekent veel spiermassa- en spierkrachtverlies. Helaas is zijn eetlust niet zodanig dat hij met gretigheid aan een maaltijd begint, zodat de diëtiste is ingeschakeld. Zelf had ik al bedacht dat er alleen nog "volle" voedingsmiddelen genuttigd moeten worden en veel vette vis, vlees en kip. Aangezien dit onvoldoende zoden aan de dijk zet, komt er nu een aanvulling in de vorm van geconcentreerde eiwit- en calorierijke drankjes plus een proteïne poeder om kwistig door het zelfgemaakte voedsel te verwerken. Dinsdag zal het proefpakket bezorgd worden.

Ondertussen is er een verklaring gevonden voor de pijn achter het linker schouderblad en in de linkerarm. De vijand heeft een naam: Pancoast en Horner. De tumor in de linker longtop is een Pancoast-tumor. De benaming duidt op de plaats van de tumor en niet op de aard. Het kan zowel een kleincellig als niet kleincellig carcinoom zijn en bijvoorbeeld een plaveisel of zoals bij Alex een adenocarcinoom. Het feit dat de tumor in de longtop gelegen is veroorzaakt onder meer dat de tumor aan de achterzijde en zenuwknoop heeft aangetast. Dit verklaart de pijn achter het schouderblad en in de arm. Ook het hangend ooglid wordt hierdoor veroorzaakt en draagt de poëtische naam het syndroom van Claude Bernard of het syndroom van Horner. Voor de behandeling maakt het niets uit, die blijft voorlopig hetzelfde maar we weten nu niet alleen dat we met twee vervelende gasten te maken hebben maar ook hoe ze heten.

De tweede dosis pembrolizumab heeft wederom grote vermoeidheid teweeg gebracht waardoor Alex het grootste deel van de vrijdag en de zaterdag slapend heeft doorgebracht.

The freefight is still going on ...