De zesde

Donderdag heeft Alex alweer, of moet ik zeggen pas, de zesde dosis pembro ontvangen. Alweer, omdat de tijd soms zo snel lijkt te gaan en pas, omdat we hopen dat hij er nog heel veel mag krijgen.

Telkens is het een beetje spannend om op de uitslag van de bloedwaarden te wachten. Mede aan de hand daarvan wordt immers goedkeuring verleend voor een nieuwe dosis. Gelukkig was het in orde. In elk geval zodanig dat er geen bezwaar was voor de behandeling.

Natuurlijk is het fantastisch dat de immuuntherapie zo goed aanslaat maar tegelijkertijd beseffen we heel goed dat het hier niet om aspirientjes gaat en dat het middel niet alleen de kankercellen te lijf gaat. Het lichaam heeft het zwaar te verduren. Gelukkig is Alex van het type "goedgemutst" en klaagt hij nooit. De momenten van verdrietig zijn om wat niet meer kan proberen we tot een minimum te beperken. We richten ons liever op wat wel kan. Juist nu beseffen we eens te meer hoe waardevol het leven is en vinden we het zonde om de tijd te verdoen met doemdenken.

De decembermaand is vandaag begonnen. Dat is sowieso een maand van bezinning en overpeinzing voor iedereen. Goed beschouwd was december van oudsher al de maand van spanning en plezier voor ons. Zo'n 60 jaar geleden hadden we ook onze angsten, al gingen die toen over de roe en de zak.

Het is de maand van de Goedheiligman en zijn goede vriend de Kerstman. Voor allebei maken wij ruim plaats. Tussendoor zullen we ook nog Chanoeka-kaarsjes branden. Maar eerst de birthday-party van de tweeling en zondag een bezoek van Sint NIcolaas.