Kerstmis

Omdat onze kleinzoon David voor het kerstfeest een groen fluwelen jasje had gekregen, besloot Alex deze kerst maar weer eens zijn smoking uit de mottenballen te halen. Hij hing aan het haakje te wachten compleet met het overhemd, sokken en strikje. Helaas is het toch iets anders gelopen.

Zondagmiddag na de wervelende Christmas Show waar we met het hele gezin naar toe waren, kon Alex opeens niet goed meer uit zijn woorden komen. Wij dachten en hoopten dat het misschien door de lichteffecten in de show kwam maar al snel werd duidelijk dat het niet minder werd maar juist verergerde. De oncologie in het VUmc gebeld en daarna op hun advies 112.

De ambulance kwam. Het was alsof Hemelvaartsdag zich herhaalde. Redelijk aanspreekbaar thuis, lopend de ambu in maar eenmaal in het ziekenhuis ging het steeds minder. Zuurstof tekort, verminderd bewustzijn en niet meer adequaat reagerend. Er werden controles uitgevoerd, scans gemaakt en het dossier bestudeerd. De internist en de neuroloog werden geraadpleegd. Weer werd gedacht aan een bloeding of infarct in het hersengebied. Nadat dit, voor zover mogelijk, was uitgesloten werd toch weer dexamethason toegediend per infuus. De neuroloog vertelde dat de hoeveelheid vocht in de hersenen sinds de scan van begin december niet was toegenomen. Dat was de reden waarom er eerst gedacht werd aan een bloeding of infarct. De dexamethason is in zekere zin diagnostisch toegediend. Bij een infarct zou dexamethason namelijk geen effect hebben op zijn klachten.

Vanmorgen vroeg was ik weer bij hem in het ziekenhuis. Het is fijn om te kunnen melden dat hij niet meer is aangesloten op het zuurstof. De situatie was beter dan gisteravond.

Alex ligt op een soort medium-care afdeling op de neurologie zodat hij goed in de gaten wordt gehouden.

Ik hoef niet te zeggen dat we behoorlijk aangeslagen zijn. Juist na de positieve berichten van donderdag waren wij hier totaal niet op voorbereid. We hebben allemaal even tijd nodig om weer op te krabbelen.