Rapid Arc

Ook dokter Senan laat er geen gras over groeien. Maandag werden we al gebeld door de afdeling met de uitnodiging voor Alex om dinsdag te komen voor de eerste bestraling met de Rapid Arc. Alle voorbereidingen hadden al plaatsgevonden, de Rapid Arc, de naam zegt het al, gaat supersnel te werk, dus alles bij elkaar waren we met een halfuurtje weer buiten.

Vanmorgen heeft het kanon al om kwart over acht al zijn bundel stralen op de linkerlong van Alex afgevuurd. Zoals verwacht is de vermoeidheid nog niet afgenomen, in tegendeel. Voor het lichaam is het verwerken van deze aanval weer een energie vretende aangelegenheid. Hoewel ik het niet zelf onderga, ben ik zo nu en dan ook wel behoorlijk moe. Zo ook vandaag toen we heel vroeg waren vertrokken naar de VU, je weet immers niet of je in de file komt te staan, en we alweer redelijk bijtijds in de ochtend thuis kwamen. Het leek wel of de zon nog steeds niet was opgekomen dus toen Alex op de bank neerzeeg, besloot ik mijn bed nog even op te zoeken. En ja hoor, een uurtje later belde de anesthesioloog van Alex om te vragen hoe het met de pijnblokkade ging. Ik hoop dat ik adequate antwoorden heb gegeven en troost me met de gedachte dat de goede man, beroepshalve gewend is om met mensen te spreken die half onder zeil zijn ...