Update

Vrijdagmiddag na de bestraling hebben we een gesprek gehad met dokter Senan. Er is besproken tot waar er bestraald is en welke klachten zich in de loop van de komende twee weken zullen voordoen. Maar wat belangrijker is dat hij verwacht dat de behandeling een goed resultaat zal hebben. Zodanig dat de tumor zich weer een poosje gedeisd houdt en de pijn zal afnemen. Dat is een fijn vooruitzicht.

Maandag heeft Alex de laatste bestraling gehad. Zijn huid is er niet door aangetast. Doordat het apparaat vanuit verschillende posities bestraalt, wordt de huid niet op een plek belast. Wel is zijn stem een beetje veranderd, een beetje afgeknepen klinkt het soms en is slikken wat gevoelig. Eerlijk gezegd kan ik niet vertellen in welke mate want Alex heeft het daar niet over. De mate waarin hij pijn heeft, meet ik af aan zijn zuchten. Ik zie het aan zijn lichaamstaal en soms hoor ik hem kreunen of zie ik hem zich verbijten. Gelukkig is dat niet constant. Hoewel de pijnblokkade zeker wel heeft gewerkt, is hij absoluut ook nog niet pijnvrij in zijn schouder en hand.

Dinsdag is er een CT-scan van buik en borst gemaakt en een paar flinke buizen bloed afgenomen.

Woensdag zijn de resultaten besproken met dokter Niemeijer. De diverse waarden van het bloed waren niet verontrustend. Het biopt liet zien, zoals we wel hadden verwacht, dat de primaire tumor aan het groeien was. Op de CT scan viel niet veel te zeggen over de long, omdat dit gebied net bestraald is. Zoals het er nu uitziet is het bovenste deel van de linkerlonglkwab een soort van verschrompeld en niet meer doorbloed. Het onderste deel is wel doorbloed en zou ook voldoende functioneren evenals de rechterlong. Verder waren er geen verrassingen te zien en lijken de lymfklieren ongewijzigd qua omvang. De nieren, bijnieren en lever lijken eveneens ongemoeid. Geen belemmering dus om weer een zak pembrolizumab aan de infuuspaal te hangen.

Vandaag stond de afspraak gepland bij de cardioloog. Dit vanwege het oedeem in de benen en de kortademigheid. Vooral omdat zich vorig jaar nogal wat vocht had opgehoopt in het hartzakje, moest de cardioloog dokter Konings haar licht hierover laten schijnen. Sinds december is er ook een medicijn weggelaten dat Alex al bijna 20 jaar slikte. Nog een reden om een controle uit te voeren of dat weglaten ongestraft blijft. Dat is gelukkig zo. Fijn om te horen dat het hart zich verder weinig aantrekt van het zieke lichaam en keurig zijn werk doet.

Maandag a.s. krijgt Alex fysiotherapie. Er wordt geprobeerd weer wat kracht terug te krijgen in zijn linkerhand. Niet met vork en mes eten is niet zo heel erg, alleen een beetje lastig maar er zijn natuurlijk nog veel meer handelingen die je eigenlijk met twee handen moet doen.

Verder lijkt de vermoeidheid iets minder te worden. Dat is ook heel plezierig. We hopen dat Alex weer een beetje op de goede weg is en we nog een poosje door kunnen gaan.